فته بودیم شبی سمت حرم یادت هست
خواستم مثل کبوتر بپرم یادت هست
توی این عکس به جا مانده عصا دستم نیست
پیش از آن حادثه پای دگرم یادت هست
رنگ و رو رفته‌‌ترین تاقچه خانه‌مان
مهر و تسبیح وکتاب پدرم یادت هست
خانه کوچکمان کاهگلی بود، جنون
در همان خانه شبی زد به سرم یادت هست
قصدکردم که بگیرم نفس دشمن را
و جگرگاه ستم را بدرم یادت هست
خواهر کوچک من تند قدم بر می‌داشت
گریه می‌کرد که او را ببرم یادت هست
گریه می‌کرد در آن لحظه عروسک می‌‌خواست
قول دادم که برایش بخرم، یادت هست
